lunes, 23 de noviembre de 2009

Vuelve

Vuelven los nervios, la prisa y la falta de tiempo que deja prioridad a banalidades y que nunca me deja saborearte.


Y fingir que lo hago inocentemente. Que no me doy cuenta de que me observas cuando me doy la vuelta, que parece que miro a otro lado cuando pretendes invitarme a un beso. Y, cuando te evidencias, disimular que he soñado esta oportunidad.


Quiero el momento, el instante, la furtiva caricia que no acaba de rozarme, descubrirte anhelando un suspiro que me delate. Aunque mi orgullo me impedirá dejar al descubierto mis intenciones hasta que él mismo me convenza de que es hora.



Y mientras pienso en todo esto, me descubro sonriendo estúpidamente. Y después... mordiéndome el labio yo sola me delato.


6 comentarios:

  1. Sí... i per això tatuar-me un ouroboros... s'etern retorn.

    ResponderEliminar
  2. Jajajaja... No t'enfotis de jo!! El eterno retorno... i gràcies a que, al menus akestes coses, tornen.

    ResponderEliminar
  3. Hm! ací em pareix que hi ha un poquet del joc del caçador i la presa... però, saps, no sabria dir qui es qui, jejeje. Un besot, nimfa de l'Illa! I ja ens faràs veure eixe ouroboros, quan te'l faces!

    ResponderEliminar
  4. Jajajaja! Ja t'agradaria a tu treure algún chismorreo d'aquí...
    A més, saps que és un joc as que m'agrada jugar...
    I sí, s'ouroboros vu l'ensenyaré en quant me'l faci, cada vegada està més clar!! Me'l faci o me'l faci el lluiré! Alguna suggerència per sa seua ubicació? xD
    besitooos!

    ResponderEliminar